Por Vicky.
- Είσαι ο γιος και η κόρη όλων
Είναι ένα σχήμα λόγου όπως πολλά άλλα. Γενικά οι Ισπανοί φημίζονται για την καλοκαρδοσύνη τους, για την γενναιοδωρία τους και για την οικειότητα που αποπνέουν. Η φιλικότητα είναι κάτι που τους βγαίνει αυθόρμητα και είναι ένας από τους λόγους που χαίρεσαι να συνυπάρχεις μαζί τους. Ωστόσο, στην αρχή ξαφνιάζει η ταχύτητα με την οποία σε προσεγγίζουν. Μην σκεφτείς ότι σε ειρωνεύονται εαν δυο λεπτά αφού σε γνωρίσουν αρχίζουν να απευθύνονται σε εσένα ως ‘κόρη μου’, ‘κοπέλα μου’ ή ‘γιέ μου’ ‘και παιδί’ μου, αντίστοιχα. Το να αποκαλέσεις κάποιον ‘παιδί μου’ ή ‘κοπέλα μου’ στην Ελλάδα μπορεί να μην είναι πάντα καλό σημάδι, αλλά όταν το κάνει κάποιος Ισπανός σημαίνει ότι σε συμπαθεί πολύ και ότι νιώθει άνετα μαζί σου.
- Μην παίρνεις κυριολεκτικά το ‘τώρα’
‘’Αμέσως σου λέω κάτι’’. Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω την πραγματική σημασία αυτής της φράσης. Όταν οι Ισπανοί χρησιμοποιούν την λέξη ‘τώρα’ εννοούν μέσα σε μία ώρα ή αργότερα την ίδια μέρα, εξαρτάται από την κάθε περίσταση. Γι’ αυτό μην χάνεις τον χρόνο σου ανανεώνοντας συνεχώς την οθόνη του υπολογιστή σου ή του κινητού σου. Βγες λίγο και διασκέδασε.
- Οι ξένες γλώσσες μαγνητίζουν τα βλέμματα
Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου μυστήρια. Μέχρι στιγμής δεν έχω μπορέσει να εξηγήσω γιατί οι Ισπανοί εκπλήσσονται τόσο όταν ακούν κάποιον να μιλάει μια ξένη γλώσσα, ακόμα κι εαν αυτή είναι μια τόσο διαδεδομένη όπως τα αγγλικά. Φανταστείτε τί υμβαίνει με τα ελληνικά. Μια φορά με ρώτησαν εάν μιλούσα βασκικά. Θα το καταλάβαινα εάν η Ισπανία ήταν μία από αυτές τις απομονωμένες και χωρίς τουρίστες χώρες. Αλλά όχι. Ειδικά στην Μαδρίτη, ο αριθμός των τουριστών της μπορεί να συναγωνιστεί με αυτόν των κατοίκων της. Παρόλο αυτά, πολλοί Ισπανοί εξακολουθούν να κάνουν στροφή 360 μοιρών και να τεντώνουν τα αυτιά τους κάθε φορά που ακούν κάποιον ξένο να μιλάει μια οποιαδήποτε γλώσσα που δεν είναι η δική τους.
- Καλύτερα να μην αναφέρεις τίποτα σχετικά με τον εμφύλιο πόλεμο
Πάντα μου άρεσε η ιστορία και επιτέλους είχα την ευκαιρία να συζητήσω με τους Ισπανούς περί του εμφυλίου πολέμου τους. Όχι ΄άλλα ‘πειραγμένα’ ‘αρθρα και ντοκιμαντέρ. Προς έκπληξή μου, ο ισπανικός εμφύλιος συνεχίζει να είναι ένα θέμα ταμπού. Αρχίζει ως θέμα συζήτησης, συνεχίζει ως αντιπαράθεση ιδεών και τελειώνει σε καυγά. Αλλά ούτε και από τον καυγά θα βγει ένα συμπέρασμα. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να ρωτήσεις ξεχωριστά διάφορα άτομα. Ποτέ μην τους ενώσεις όλους μαζί. Βέβαια, ούτε και τότε θα βγάλεις κάποιο συμπέρασμα. Ο καθένας φαίνεται να έχει την δική του άποψη και όψη της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλά από τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνα τα χρόνια ποτέ δεν βρήκαν λύση, ούτε δίκαια ούτε άδικη, και γι’ αυτό δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμα. Οπότε περίμενε να δεις για πρώτη φορά τους Ισπανούς ως πολύ της δεξιάς ή ως πολύ της αριστεράς. Δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν θέμα και να μην πάρουν το μέρος κάποιου, θα μιλήσουν παθιασμένα για μια από αυτές τις δύο ιδεολογίες.
- Τίποτα δεν είναι στην ώρα του
Η μοναδική φορά που μου ζητήθηκε να είμαι συνεπής για να μην υπάρξουν συνέπειες, ήταν σε ένα μάθημα στο Πανεπιστήμιο. Από τότε έχω παρακολουθήσει πολλά συμβούλια, συγκεντρώσεις, έχω πάει σε συναυλίες και σε συνεντεύξεις για εύρεση εργασίας. Ποτέ και κανένα από αυτά τα ραντεβού δεν άρχισαν στην ώρα που υποτίθεται ότι θα άρχιζαν. Πάντα δέχονται μια μικρή καθυστέρηση.
- Δεν υπάρχει dress code, εκτός από τους γάμους και τις αποφοιτήσεις
Κάτι ακόμα που μου αρέσει στους Ισπανούς και που θα μπορούσαμε να μάθουμε οι Έλληνες είναι ότι δεν είναι του φαίνεσθαι. Δεν έχει σημασία τί κερδίζουν και τί είδους ζωής κάνουν. Δεν είναι κάτι που θα καταλάβεις από τον τρόπο που ντύνονται. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορα που βγήκα βράδυ σε μια από τις ‘κουλ’ γειτονιές της Μαδρίτης. Δεν είχα πολύ όρεξη να βγω εκείνη την μέρα αλλα βάση των δεδομένων έκανα μια ελάχιστη προσπάθεια και φόρεσα χαμηλά τακούνια και βάφτηκα. Όταν συνάντησα την παρέα μου στην pub τους είδα ντυμένους χαλαρά, σαν να έπαιρναν έναν καφέ το πρωί μετά το μάθημα της σχολής και με ‘σταράκια’. Το ίδιο συνέβη και σε άλλα μπαράκια και σε μερικα κλαμπ αργότερα. Υπάρχουν μόνο δύο περιστάσεις που αποφασίζουν να ντυθούν επίσημα: στους γάμους και στις αποφοιτήσεις. Εκεί πηγαίνουν σαν να ήταν καλεσμένοι στην τελετή των βραβείων Όσκαρ.
- Μην δίνεις σημασία στα στερεότυπα
Έχουμε ακούσει πολλά για τους Αθηναίους, για τους Θεσσαλονικιούς, τους Πατρινούς, τους Κρητικούς και ούτω καθεξής. Η περιέργεια για το πώς μπορεί να είναι ο ‘γείτονας’ σου και τί λέγεται γι’ αυτόν είναι φυσιολογική. Μην κάνεις το λάθος, όμως, και ρωτήσεις έναν Ισπανό. Εδώ όλοι μισούν τους πάντες. Δεν τους αρέσει ο γείτονάς τους αλλά δεν συμπαθούν τον γείτονα του γείτονά τους γιατί είναι.. γείτονας. Καλύτερα να τους γνωρίσεις εσύ έναν έναν γιατί τα στερεότυπα που θα σου πουν δεν είναι κοινά όπως στην Ελλάδα. Αλλά και εδώ υπάρχει μία εξαίρεση. Όλοι οι Ισπανοί συμμερίζονται έναν κοινό ‘’εχθρό’’.. την Μούρθια.