Por Vicky
Οικογένεια, φίλοι και γνωστοί συμφωνούν μαζί μου. Κάθε φορά που κάνεις ένα ταξίδι στο εξωτερικό, αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι εντελώς διαφορετικά από ότι στη χώρα σου. Πρόκειται για σύμπτωση ή απλά ακολουθούμε τους κανόνες επειδή φοβόμαστε ότι δεν θα έχουμε καμία υπεράσπιση στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά σε ένα άγνωστο μέρος; Από την άλλη μπορεί απλά να είναι μια ασυναίσθητη ενέργεια.
Θυμάμαι ότι η πρώτη συνήθεια που ‘’αντέγραψα’’ όταν έφτασα στην Μαδρίτη ήταν η ανακύκλωση. Και αυτό όχι επειδή δεν ανακυκλώνουμε στην Ελλάδα, αλλά επειδή η όλη φιλοσοφία της ευθύνης που έχουμε απέναντι στο περιβάλλον την καταλαβαίνουμε και την ζούμε διαφορετικά.
Πριν μερικούς μήνες δημοσιεύτηκε μια έρευνα που υποστηρίζει ότι η Ισπανία πιθανότατα δεν θα μπορέσει να πετύχει τους οικολογικούς στόχους που της είχε θέσει η Ευρωπαϊκή ένωση για το 2020, σύμφωνα με τους οποίους θα πρέπει να έχει ανακυκλώσει το 50% των απορριμάτων της.
Αυτή η είδηση με εξέπλιξε τόσο που αποφάσισε να ερευνήσω περισσότερο. Ανακάλυψα ότι το αντίστοιχο ποσοστό που συγκεντρώνει ετησίως η Ελλάδα είναι 17%, ενώ η Ισπανία ξεπερνά το 30%. Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησα γιατί μου είχε φανεί τόσο παράξενο στην αρχή όταν έβλεπα τους γείτονές μου να τηρούν το πρόγραμμα του βγαλσίματος των σκουπιδιών με θρησκευτική ευλάβεια.
Φυσικά, η φοιτητική ζωή με βοήθησε να μειώσω τα έξοδά μου και να διαλέγω προσεκτικά τα προϊόντα που χρειάζομαι να καταναλώσω, ώστε να μην κάνω σημαντικές σπατάλες, ούτε στο πορτοφόλι αλλά ούτε στο κοντινό και άμεσο περιβάλλον μου. Ξεκίνησα από το να μην χαλάω πολλή ενέργεια, για παράδειγμα. Έπειτα, η καλά δικτυωμένη πόλη της Μαδρίτης σε ωθεί στο να χρησιμοποιείς πάντα τα μέσα μεταφοράς ή ακόμα και να περπατάς περισσότερο. Και κάπως έτσι, σιγά σιγά, άρχισα να προσέχω το θέμα της ανακύκλωσης μέχρι να το κάνω με τόση φυσικότητα που οποιοσδήποτε θα έλεγε ότι το έκανα από μικρό παιδί.
Αναγνωρίζω, ωστόσο, ότι βοηθάει πάρα πολύ να πάρεις μια τέτοια απόφαση όταν έχεις στην διάθεσή σου τα εργαλεία που διευκολύνουν αυτές τις διεργασίες. Στην Ισπανία όλες οι πολυκατοικίες, μονοκατοικίες και γραφεία έχουν τον δικό τους κάδο σκουπιδιών. Ανάλογα με το νούμερο των ατόμων που μένουν σε κάθε κτήριο μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από ένας κάδος, ώστε ποτέ να μην γεμίζει τόσο που να σε αναγκάζει να πετάξεις τα σκουπίδια στο δρόμο. Σαν βασικό εξοπλισμό έχουν δύο κάδους, έναν κανονικό και έναν για ανακύκλωση πλαστικών. Επίσης σε κάθε γειτονιά, ανά δύο ή τρεις δρόμους βρίσκεις κάδους μόνιμους όπου μπορείς να ανακυκλώσεις τα χάρτινα και γυάλινα απορρίμματα. Το κάθε δημαρχείο φροντίζει για την συντήρηση αυτών των κάδων και τους αδειάζει κάθε μέρα κατά τα ξημερώματα ώστε να μην υπάρχουν σκουπίδια το πρωί και να μην ενοχλεί την κίνηση των πεζών κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αυτή η συντήρηση είναι που λείπει από την Ελλάδα και είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην ‘’μαύρη λίστα’’ των κρατών μέλων της Ε.Ε.
Η εμπειρία μου δείχνει ότι είναι θέμα συνείδησης. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η σχέση μας με το περιβάλλον είναι στενή και ότι λίγη προσπάθεια παραπάνω μπορεί να αλλάξει πολύ την καθημερινότητά μας. Η αλλαγή είναι εύκολη αλλά για να έρθει χρειάζεται πολλή θέληση. Η συμβουλή μου είναι να μην περιμένεις άλλο. Άρχισε να αναλογίζεσαι πόσα πραγματικά χρειάζεσαι και πώς μπορείς να τα αξιοποιήσεις!
(JORGE PARÍS)